JEZUS WYBRAŁ CZERWIEC

Nieraz ludzie sami nadają znaczenie pewnym miesiącom. Na przykład maj, kiedy pełnia wiosny, odradza się życie, nadzieja, kiedy czujemy radość, bo przetrwaliśmy jesień, zimę – to znaczy łaska Boska jest z nami – poświęcamy Matce Bożej. Październik poświęcamy Różańcowi, choć święta Bernadeta miała siedemnaście wizji nie w październiku, ale od lutego do lipca. Listopad, miesiąc, który ukazuje porę przemijania przez opadające liście i więdnące kwiaty, poświęcamy umarłym.

Wygląda jednak na to, że Pan Jezus sam wybrał czerwiec na miesiąc swego Serca. Największe objawienie, tak zwane Wielkie Objawienie św. Małgorzacie Marii, miało miejsce 16 czerwca, kiedy to usłyszała słowa: „Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że niczego nie szczędziło, aż do wyczerpania i wyniszczenia, by im dać dowody swej miłości”.

Co można powiedzieć o czerwcu?

Jest pośrodku roku, tak jak serce pośrodku człowieka. Szósty z dwunastu miesięcy.

O ile maj jest miesiącem odradzania się życia, to czerwiec jest miesiącem, w którym wszystko kwitnie i owocuje, nawet pokrzywa – obgadana, że parzy, wstrętna jak czarownica, a kwitnie. Uśmiechnięta czarownica. Miesiąc kwitnących piwonii, nazywanych różami zielonoświątkowymi. Czerwiec jest najcieplejszym miesiącem, ma najwięcej ciepłych dni i nocy. Taki właśnie miesiąc Pana Jezus wybrał sobie na Objawienie.

Koniec czerwca jest początkiem radości. Miesiąc odchodzi, ale czerwcowy Jezus rozdaje podarunki, jak Święty Mikołaj: uczniom wakacje – i to aż dwa miesiące po trzydzieści jeden dni każdy. Nie daje lutego, skąpca, ale miesiące w pełnym wymiarze. Dorosłym daje urlopy, rolnikom – zapowiedź żniw, owocu ich pracy.

Nie smućmy się, kiedy kończy się czerwiec. Litanię do Serca Pana Jezusa można odmawiać każdego dnia. Cieszmy się bogactwem radości, jakie daje miesiąc Serca Jezusowego.

ks. Jan Twardowski