UMRZEĆ DLA SAMEGO SIEBIE

„Umrzeć dla samego siebieˮ – te słowa mogą wydawać się trudne i przesadne, a jednak taka śmierć jest jednocześnie źródłem prawdziwego życia. W wyniku grzechu pierworodnego wszystko w naszej naturze uległo skażeniu. Od najmłodszych lat musimy być wychowywani przez rodziców, aby nasza natura nie stała się zbyt kapryśna, a wady lub nietypowe cechy charakteru nie stanowiły przeszkody dla naszego przyszłego życia. Gdyby nie wychowanie, zostalibyśmy sami jak chwasty rosnące odłogiem. Wydaje się naturalne, że oczy chcą wszystko zobaczyć, uszy wszystko usłyszeć, język o wszystkim mówić; umysł pragnie się sycić wiadomościami, a serce delikatnymi doznaniami. Tak, cała nasza istota chce być zaspokojona, ale życie ciągłym „ja i ja, i ja” zabija nadprzyrodzone życie duszy. Jeśli chcemy się zgodzić z Jezusem Chrystusem, to musimy się umartwiać i tłumić cały ten ogrom próżnych przyjemności.

Nieustannie walczyli z nimi święci, dając nam w ten sposób przykład. Nic nie jest słodsze niż owoce zerwane z ciernistego drzewa: ćwiczenie się w walce z własną naturą, nauka panowania nad sobą, rezygnacja ze zbędnych przyjemności, ucieczka od rozkoszy ziemskich, ograniczenie próżnych rozmów, wyciszenie pochopnych sądów ... To tak wielkie ofiary, że czynią nasze dusze miłymi Bogu. W czasie Wielkiego Postu, wspominając Mękę naszego Pana Jezusa Chrystusa, spróbujmy naśladować ulubionych świętych, walczmy ze złym nastrojem, niecierpliwością, nadwrażliwością, codziennymi wadami, a zaświadczymy w ten sposób o prawdziwej chęci wysławiania Najświętszego Serca Pana Jezusa poprzez miłość i wynagradzanie. „Niech to ofiarowanie będzie pożyteczne dla moich bliźnich i sprawi, bym gorliwiej pracował dla wypełnienia Twoich miłosiernych zamiarów względem ludzi. Z Tobą za nich «poświęcam się, aby i oni byli uświęceni w prawdzie» (J 17,19)ˮ (fragment z modlitwy Ofiarowanie Godziny Straży).

                                                                                         Siostra Maria od Najświętszego Serca Bernaud