W 375. ROCZNICĘ URODZIN

W piątek 22 lipca br. przypada 375. rocznica urodzin św. Małgorzaty Marii Alacoque, francuskiej wizytki z Paray-le-Monial, której Pan Jezus podczas objawień przekazał tajemnice swego Najświętszego Serca. Z tej okazji pragniemy przypomnieć sylwetkę i orędzie niezwykłej świętej.

Małgorzata Alacoque urodziła się 22 lipca 1647 roku. Jej ojciec, notariusz i sędzia, zmarł, gdy miała zaledwie osiem lat. Oddano ją do kolegium klarysek w Charolles i tam Małgorzata przyjęła pierwszą Komunię Świętą. Chciała pozostać u sióstr, pobierać od nich nauki i wzrastać w świętości, lecz ciężka choroba sprawiła, że dziewczynka musiała wrócić do domu. Przez cztery lata cierpiała z powodu dolegliwości, z których została uzdrowiona, gdy jej matka poprosiła o pomoc Najświętszą Maryję Pannę, obiecując, że jeśli córka wyzdrowieje, na zawsze będzie należała do Niej.

Z powodu trudności finansowych pani Alacoque wraz z córką zamieszkała w domu teściów. Był to trudny okres dla Małgorzaty, która po odzyskaniu zdrowia chciała cieszyć się życiem, na co jednak nie pozwalał rygor wprowadzony przez apodyktycznego wuja i surowe krewne, kontrolujące wszystkie jej poczynania. Ulgę Małgorzata znajdowała jedynie w kościele, gdzie adorowała Pana Jezusa obecnego w tabernakulum. Coraz bardziej narastało w niej pragnienie oddania całego życia Bogu, ale na przeszkodzie stanęła ciężka choroba matki. Przyszła święta była rozdarta między chęcią, by zostać przy chorej, a powołaniem, na domiar złego krewni przynaglali ją do zamążpójścia. W końcu jednak Małgorzata postanowiła odpowiedzieć na głos Chrystusa i odnowiła złożony w dzieciństwie ślub czystości. Zawiadomiła o podjętej decyzji krewnych, stanowczo odrzucając wszystkich zalotników. Widząc jej zdecydowanie, rodzina w końcu wyraziła zgodę, by dziewczyna wstąpiła do zakonu.

Początkowo chciano ją umieścić u urszulanek, jednak Małgorzata czuła, że Bóg wzywa ją do wizytek. W 1671 roku wstąpiła do klasztoru w Paray-le-Monial, przyjmując habit zakonny i imię Małgorzata Maria. Po odbyciu nowicjatu 6 listopada 1672 roku złożyła śluby zakonne i została skierowana do pomocy w infirmerii. Wśród sióstr wyróżniała się niezwykłą pobożnością i posłuszeństwem. Dwa razy piastowała urząd asystentki przełożonej, a w latach 1685–1687 była mistrzynią nowicjuszek.

Siostra Małgorzata Maria często doświadczała widzeń mistycznych Pana Jezusa, który zapragnął osobiście formować swoją powiernicę. W latach 1673–1675 miała tzw. wielkie objawienia Bożego Serca. Otrzymane orędzie i polecenie, aby ustanowiono święto ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa i przez dziewięć miesięcy przystępowano do pierwszopiątkowej Komunii Świętej wynagradzającej, przysporzyło jednak s. Małgorzacie Marii wielu przykrości. Początkowo nawet inne siostry nie wierzyły w prawdziwość objawień. Dopiero w 1684 roku, gdy wybrano nową przełożoną, mniszka mogła rozpocząć rozpowszechnianie Bożego przesłania. W 1686 roku zaczęła oficjalnie obchodzić święto Najświętszego Serca Pana Jezusa i rozszerzyła je na inne klasztory sióstr wizytek. Z jej inicjatywy wybudowano też w Paray-le-Monial kaplicę poświęconą Bożemu Sercu. Siostra Małgorzata Maria zmarła w opinii świętości 17 października 1690 roku w wieku 43 lat. Papież Pius IX w 1864 roku ogłosił ją błogosławioną, a Benedykt XV w 1920 roku – świętą. […]

Pomimo początkowych trudności przesłanie św. Małgorzaty Marii szybko przyjęto i wprowadzono w życie Kościoła. Papież Pius XII w encyklice Haurietis aquas docenił jej rolę w rozwoju tego kultu, pisząc: „Najważniejsze miejsce wśród tych, którzy krzewili kult Serca Jezusowego, zajmuje św. Małgorzata Maria. […] Zapalona niezwykłą gorliwością, sprawiła, nie bez podziwu wierzących, że kult ten nabierał właściwych sobie wymiarów, różniąc się od wszystkich innych chrześcijańskich form pobożności podkreśleniem elementu miłości i wynagrodzenia. […] Kult ten nie zjawił się w Kościele nagle ani też nie zrodził się na skutek prywatnych objawień, lecz stanowi spontaniczny wykwit żywej wiary i gorącej pobożności, którą ludzie obdarzeni nadprzyrodzonymi darami mieli względem Zbawiciela i Jego chwalebnych ran. […] Z tego wynika, że objawienia św. Małgorzaty Marii nie wniosły nic nowego do katolickiej nauki w tej materii. Mają one jednak swoje znaczenie polegające na tym, że Chrystus Pan, ukazując w nich swoje Najświętsze Serce, chciał w niezwykły i wyjątkowy sposób zwrócić umysły ludzkie ku kontemplacji i czci tajemnicy miłości, którą miłosierny Bóg okazał względem rodzaju ludzkiego”. […]

(Fragment książki Uświęceni obecnością przy Bożym Sercu)  

Kliknij, by zobaczyć więcej publikacji związanych ze św. Małgorzatą Marią Alacoque