Historia Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa we Francji

Początki Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa sięgają czasów Golgoty; tam, u stóp Ukrzyżowanego czuwali pierwsi trzej członkowie – Najświętsza Maryja Panna, św. Maria Magdalena i św. Jan.

Odwieczny plan zbawienia człowieka, kontynuowany przez Stwórcę, realizował się następnie poprzez powtarzające się kilka razy objawienia Pana Jezusa, których doznawała św. Małgorzata Maria Alacoque z Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, założonego przez świętych – Franciszka Salezego i Joannę Franciszkę de Chantal. W klasztorze w Paray-le-Monial we Francji historia związana z kultem Najświętszego Serca Jezusowego nabrała szczególnego rozmachu.

Chrystus, mówiąc do serca swojej Powiernicy, ukazał skarby Najświętszego Serca, zapewniał, że jest Ono wypełnione żarem ogromnej miłości do rodzaju ludzkiego, że nie może już dłużej tłumić w sobie jej płomieni, pragnie je objawić i rozlać, ubogacić wszystkich ludzi najkosztowniejszymi darami uświęcających łask. Umiłowanej Uczennicy żalił się, iż Jego pragnienia nie są doceniane, a Jego miłość nie jest „kochana”, że spotyka się jedynie z oziębłością i obojętnością.

Na wieść o skardze Jezusa przybywało z każdym dniem wiele wrażliwych dusz, coraz wyraźniejsze stawały się przejawy indywidualnej pobożności, pojawiali się nowi czciciele Bożego Serca: indywidualni, zbiorowi, wspólnotowi, a także bractwa i arcybractwa.

Od czasu poufnych rozmów Pana Jezusa ze swą Oblubienicą, czyli od lat 1673-1675 minęło dokładnie 198 lat, gdy w siostrzanym klasztorze Nawiedzenia w Bourg-en-Bresse, położonym zaledwie o kilkadziesiąt kilometrów od kolebki doniosłych objawień zaistniały okoliczności, które dzięki zrządzeniu Bożej Opatrzności doprowadziły do powstania Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Z końcem grudnia 1862 r. z klasztoru z Annecy przyszedł list o następującej treści: „Pan nasz skarżył się jednej uprzywilejowanej duszy, iż gdy objawił nam swoje Serce, my nie dość okazałyśmy gorliwości w szerzeniu Jego chwały”. Podczas rekreacji spojrzenia sióstr skierowały się na s. Marię od Najświętszego Serca w wymownym stwierdzeniu: „Do Siostry należy wynalezienie nowego sposobu, by uczcić Serce Jezusa”. Niebawem, 12 marca 1863 r. siostra Maria od Najświętszego Serca doznała wewnętrznej wizji. Chrystus sam podsunął pomysł! Pod jej wrażeniem narysowała tarczę zegara, w środku której znajdowało się włócznią przebite Serce Jezusa; u góry rysunku umieściła słowa: cześć, miłość, wynagrodzenie, zaś u dołu: Straż Honorowa Najświętszego Serca. Tak powstał zegar Straży Honorowej, który stał się symbolem sprowadzającym niezliczone rzesze ludzi do Boga. 

Każdy z członków, wybierając jedną godzinę w ciągu dnia, przeżywaną w zjednoczeniu z Eucharystycznym Sercem Jezusa, ofiarowywał swoje codzienne zajęcia w duchu miłości i wynagrodzenia za grzechy ludzi. Następnego dnia, w trzeci piątek Wielkiego Postu, około godziny 16⁰⁰, s. Maria od Najświętszego Serca przyniosła przełożonej pierwszy zegar Straży Honorowej.

Ta pobłogosławiła go i zgodziła się, by imiona wszystkich sióstr zostały wpisane na zegarze przy dowolnie wybranej przez każdą z nich godzinie. Tak więc 13 marca 1863 r. kilkudziesięcioosobowa wspólnota zakonna, jako pierwsza została zapisana na zegarze strażowym. Był to dzień narodzin Straży Honorowej.

Bardzo szybko do tej duchowej wspólnoty przystąpiło 112 klasztorów Sióstr Wizytek, wkrótce też Straż Honorowa przekroczyła granicę Francji i rozciągnęła się na Anglię i Włochy.

W pierwszy piątek lutego do Bourg przyszedł list od Marii Deluil-Martiny – pierwszej zelatorki w Marsylii, której współpraca z s. Marią od Najświętszego Serca miała znaczący wpływ na rodzące się Dzieło. Wkrótce przyjęła do Straży św. Zofię Barat, a wraz z nią całe jej zgromadzenie zakonne. 9 marca 1864 r.decyzją biskupa diecezji Belley w kaplicy Nawiedzenia w Bourg-en-Bresse zostało ustanowione Bractwo Straży Honorowej Najświętszego Serca. 

Tymczasem nowa organizacja powiększała swoje grono w dużej mierze za sprawą gorliwych zabiegów Marii Deluil-Martiny, która 5 czerwca 1864 r. przyjęła do Straży Honorowej trzydziestu biskupów zgromadzonych w Marsylii na uroczystości poświęcenia bazyliki Notre-Dame de la Garde.

Rok 1864 obfitował także w inne wydarzenia równie istotne dla rozwoju nowej organizacji: 16 czerwca Ojciec Święty, Pius IX przyznał jej odpusty, we wrześniu zostały wydane drukiem trzy serie biletów zelatorskich dla zakonnic, osób świeckich i dzieci, 4 listopada wybito pierwsze medaliki strażowe, a pod koniec roku ukazała się „Notka” – 48 – stronicowa broszura będąca zarysem charakteru Dzieła wraz z jego celem, organizacją, praktykami pierwszych piątków miesiąca, itp.

Straż Honorowa nabierała rozwojowego rozpędu, rozprzestrzeniła się na cały świat – w 1868 r. dotarła także do Polski.

W księgach arcybrackich znaleźli się m. in. papieże: bł. Pius IX, Leon XIII, Pius X, Benedykt XV, Pius XI.

Niezwykłymi czcicielami Bożego Serca i propagatorami Jego kultu byli papieże: św. Jan Paweł II, czego niezbite dowody dał w encyklice Dives in misericordia oraz w doniosłych homiliach wygłaszanych podczas pielgrzymek do Ojczyzny, a także Benedykt XVI, który również zaciągnął się w szeregi członków Arcybractwa.

Zobacz też:

• Polska
• Jubileusze
• Założycielka