Biografia s. Marii od Najświętszego Serca Barnaud

Anna Maria Konstancja Bernaud przyszła na świat 28 października 1825 r. w Besançon, we Francji. Mając zaledwie 5 lat, oświadczyła: „Chcę zostać zakonnicą”, rodzice natomiast uznali za stosowne wydać ją za mąż w wieku 16 lat. Potraktowała to jako wolę Bożą. Po upływie czterech trudnych lat zmarł jej małżonek. Zostawszy bezdzietną wdową w 20. roku życia, nie myślała już o dawnych pragnieniach z dzieciństwa, ale w czerwcu 1849 r. Opatrzność skierowała jej kroki do Klasztoru Sióstr Wizytek w Bourg-en-Bresse. Tam ponownie usłyszała Boże wezwanie i, pokonując pewne wątpliwości, odczuła wyraźnie, że Pan powołuje ją do tego kontemplacyjnego Zgromadzenia, które sam wybrał, aby objawić światu bogactwa swego Najświętszego Serca.

Wstąpiła do klasztoru, gdzie otrzymała imię Maria od Najświętszego Serca. Wesoła, miła, skłonna do poświęceń i skromna, spędziła 12 lat jako wzorowa zakonnica i nic nie wydawało się zapowiadać, że za jej przyczyną powstanie coś „wielkiego”. A jednak Bóg wybrał ją do tego.

Na początku 1863 r. s. Maria od Najświętszego Serca, głęboko poruszona skargą Pana Jezusa: „szukałem, kto by mnie pocieszył i nie znalazłem”, zapragnęła Mu odpowiedzieć, że „chce kochać i sprawiać, aby był kochany”. Tak zrodził się pomysł, aby utworzyć łańcuch osób, które, zmieniając się co godzinę, pełniłyby „straż”, czuwając duchowo przy Najświętszym Sercu Jezusa, bez odrywania się przy tym od zwykłych zajęć, na wzór Najświętszej Maryi Panny, św. Jana i św. Marii Magdalena u stóp krzyża. Przystąpienie do „straży” zaznaczałoby się na „zegarze”, centrum którego stanowiłoby przebite Najświętsze Serce. Rozpoczęte dzieło szybko rozszerzyło się na cały świat i już w r. 1864 było zatwierdzone przez papieża Piusa IX, który sam został jego członkiem.

Do tak wielkiego sukcesu przyczyniła się w dużej mierze całkowita uległość s. Marii od Najświętszego Serca wobec woli Bożej. W swoich duchowych zapiskach mówiła o niej nieustannie, a także o wyrzeczeniu się siebie i pragnieniu pozostania w ukryciu. Czuła się nie tylko pokorną służebnicą Pańską, lecz również, w zjednoczeniu z Chrystusem, ofiarą składaną za zbawienie świata. Tę duchowość przekazywała też czcicielom Bożego Serca, i aż do śmierci, 3 sierpnia 1903 r., pozostała posłusznym narzędziem w rękach Pana.

• Kalendarium
• Modlitwa o beatyfikację
• Prośby i podziękowania

Zobacz też:

• Francja
• Polska
• Jubileusze